Ik kom al jaren dezelfde man met hond tegen tijdens het hardlopen of wandelen in “mijn bos”. Het is al een oude man, hij heeft altijd dezelfde vale rode jas aan en valt voor mij verder op door zijn lichaamshouding en manier van lopen; gebogen rug, langzame pas, maar altijd vastberaden. Soms kom ik hem meerdere keren kort achter elkaar tegen en soms een half jaar niet. Soms zie ik hem alleen in de verte en soms kruist ons pad. Voor mijn gevoel ken ik hem, ook al hebben we elkaar tot voor kort nooit gesproken of ook maar hardop gedag gezegd tegen elkaar. Er is een keer een moment geweest, een paar jaar geleden, dat we elkaar in de verte begroette met een opgestoken hand. Enkele maanden geleden kwam ik hem weer tegen en knikten we naar elkaar. Tijdens die twee korte momenten voelde ik me gezien en voelde ik een korte verbinding met deze man en zijn hond. Ik voelde dat er energie vrij kwam in mijn lijf en werd er blij van. Tijdens het laatstgenoemde moment neem ik me voor dat ik de volgende keer als ik hem tegen kom de verbinding meer wil aangaan door een praatje of een simpele hallo. Wat een spannend voornemen!
Onlangs kwam ik de man en zijn hond tijdens een wandeling tegen en ik herinner mij mijn voornemen. Alleen loopt hij al een andere richting op het bos uit, voordat ik de kans krijg om hem aan te spreken. Als ik wil kan ik achter hem aanlopen, hem inhalen en hem aanspreken, maar dat voelt als enorm belachelijk en gezocht. Ik besluit ook om dat niet te doen en ga er vanuit dat er wel weer een andere keer komt. En dan gebeurd het….. De hond van de man loopt mijn kant op; terug het bos in en begint dan, zonder mij aandacht te geven, in mijn buurt te scharrelen en te zijn. Dit is bizar denk ik dan en ik voel de eerder gevoelde energie weer vrij komen en een glimlach op mijn gezicht. De man roept zijn hond, maar de hond luistert niet en blijft bij mij in de buurt. De man komt teruggelopen. We praten wat, lachen allebei om de hond en genieten even kort samen van het heerlijke weer in “ons mooie bos”. Hoe bijzonder is het dat we daadwerkelijk na zoveel jaren met elkaar spreken. De hond besluit vervolgens te luisteren en ze lopen samen richting de uitgang van het bos. Ik blijf nog even en geniet na van de ervaren verbinding met de man met hond.